برای درمان تنبلی چشم کودکم چه کنم؟

چشمان برخی کودکان، با آنکه سالم به نظر می‌رسند، اما از سلامتی و دید کافی برخوردار نیستند. در حقیقت تنبلی چشم زمانی رخ می‌دهد که چشم در دوره کودکی دید طبیعی پیدا نکند. این اختلال معمولا در یک چشم دیده می شود.

درمان تنبلی‌ چشم
درمان تنبلی‌ چشم به سه عامل بستگی دارد: 1. سنی که در آن تنبلی‌ چشم به وجود آمده است؛ 2. مدت‌زمانی که از ایجاد تنبلی‌ چشم گذشته است و 3. سنی که در آن درمان آغاز شده است.

به طور کلی، آگاهی والدین و همکاری آنها کلید موفقیت در درمان است. درمان تنبلی‌ چشم نیازمند همکاری تنگاتنگ والدین با متخصصان (بینایی‌سنج و چشم‌پزشک) است.

والدین باید بدانند که دوران کودکی تنها زمان دستیابی به درمان کامل است و در صورت از دست دادن آن، این فرصت برای همیشه از دست رفته است. همچنین والدین باید صبور باشند و انتظار بهبودی سریع را نداشته باشند.

عوارض تنبلی‌ چشم:
1. نابینایی یا کاهش بینایی دائمی که اکثراً، یک‌طرفه است.

2. از بین رفتن دید عمقی؛ بدین معنا که افراد مبتلا به تنبلی‌ چشم، قدرت تشخیص عمق اجسام و اشیاء را ندارند، لذا از عهدة انجام بسیاری از مشاغل برنمی‌آیند، مثلاً این افراد نمی‌توانند خلبان شوند یا حرفه‌هایی را انتخاب کنند که نیاز به دقت زیاد داشته باشد، حتی در انجام پاره‌ای امور مانند رانندگی نیز دچار مشکل می‌شوند.

3. کاهش قدرت تمرکز و قدرت تفکیک: در کودکانی که دچار تنبلی‌ چشم هستند، مردمک چشم به‌سختی بر روی یک نقطه متمرکز می‌شود و تشخیص یک فرد یا یک شیء در بین سایر افراد و اشیاء برای آنان سخت است.

4. افت تحصیلی: طبیعی نبودن دید در کودکان مبتلا به تنبلی‌ چشم، اغلب، به افت تحصیلی این کودکان منجر خواهد شد، ضمناً سرعت خواندن مطالب نیز در این کودکان کاهش می‌یابد که این ضعف در پیشرفت تحصیلی کودکان تأثیر منفی خواهد داشت.

5. فردی که دچار تنبلی‌ چشم است، نسبت به افراد سالم، بیشتر در معرض خطر نابینا شدن قرار دارد، چون اگر یک چشم، کارکرد خود را (در اثر سایر بیماری‌ها، ضربه، عفونت و …) از دست بدهد، فرد در معرض خطر نابینایی قرار می‌گیرد.

بنابراین، با توجه به آنچه ذکر شد، بیماری تنبلی‌ چشم کودکتان را جدی بگیرید. مراحل درمانی کودک را تحت نظر متخصص طی کنید و طبق دستورات وی عمل نمایید. ضمناً، فراموش نکنید که همیشه پیشگیری بهتر و مؤثرتر از درمان است.

والدین می توانند از مشاوران متخصص روانشناس کودک برای بهینه کردن روش های تربیتی کودک از طریق مشاوره حضوری و مشاوره غیر حضوری مانند مشاوره تلفنی استفاده کنند .